Geschiedenis
Het Inram Research Center werd in 1998 opgericht door professoren N. Hermans en M. Noorts.
Hun samenwerking startte al ver voor de oprichting van het bedrijf. In hun universiteitsjaren vonden de twee elkaar in hun onderzoek naar schonere energie. Hun samenwerking leidde tot enkele succesvolle papers en onderzoeken binnen de muren van de universiteit.
In 1995 sleepten ze de fel begeerde Clean Energy Award (CEA) binnen voor hun baanbrekend onderzoek betreffende “The efficient storage of mass energy”.
Na hun doctoraat werd de samenwerking verder gezet: Inram was geboren. Het doel was om nieuwe manieren te ontwikkelen om grote hoeveelheden energie efficiënt en ecologisch te stockeren en te gebruiken.
Noorts en Hermans geloven dat de toepassingen van hun werk eindeloos zijn. Over de jaren breidden ze hun team uit met meerdere briljante geesten, onder andere de heer B. Briké en J. Gheyle. Beiden vooraanstaande namen in de branche van schone massa energie. Hun baanbrekend onderzoek bleef ook in de jaren die volgden prijzen in de wacht slepen.
De bekendheid bij het grotere publiek kwam er nadat hun succesvol onderzoek naar de opslag van energie in bolvormige containers hen op de shortlist voor de Nobelprijs zette.
In 2008 vonden ze extra steun bij niemand minder dan miljardair Clint D’Hoogh. Deze entrepreneur steunde hen niet alleen financieel, maar zorgde ervoor dat ze de hele operatie konden verhuizen naar een nieuwe hightech faciliteit in Mechelen. Het team bleef uitbreiden en dankzij de nieuwe financiële middelen stonden ze weer een stap dichter bij een klimaatneutrale toekomst.
In 2010 verloor professor Hermans spijtig genoeg zijn jarenlange gevecht tegen kanker.
Professor M. Noorts zette sindsdien het onderzoek alleen verder. Samen met haar team proberen ze zo de droom van Hermans waar te maken.
Wat doen wij?
Inram focust zich in de eerste plaats op het onderzoek naar efficiënte manieren om grote massa’s energie op te slagen. Hermans en Noorts ontwikkelden in hun studententijd een soort bolvormige container die fungeerde als een soort batterij. Ze noemden deze “Powerballs”. In tegenstelling tot traditionele batterijen ondervinden deze minder verlies van energie en zijn ze in staat om grotere hoeveelheden op te slagen in een kleiner volume.
Nu zet ons team zich volop in op het efficiënter en veiliger maken van deze powerballs. De applicaties van deze technologie is echter eindeloos en zou ons een hele stap dichter kunnen brengen naar een klimaatneutrale wereld!